به گزارش نسیم قائن ، پرونده رقابتهای گرندپری در سال ۲۰۱۷ با برگزاری مسابقات هلند بسته شد. رقابتهایی که اتفاقا به دلیل عدم استقبال چهره های مطرح دنیا، یکی از تورنمنت های سطح پائین جودو در یک سال اخیر بود.
با نگاهی به لیست اسامی شرکت کنندگان در این دوره از رقابتها به این واقعیت پی خواهیم برد. از بین بهترین های جهان هیچ جودوکار شاخصی روی تاتامی هلند مبارزه نکرد و از بین نفرات اول تا ۲۲ رنکنیگ جهانی در مجموع هفت وزن تنها ۱۳ جودوکار حضور داشتند.
به لحاظ آماری در بخش تکنیک های رد و بدل شده نیز همین شرایط حاکم است و در بین ۲۳۱ مبارزه برگزار شده در بخش مردان شاهد رد و بدل شدن کمترین امتیازات «وازاری» بودیم.
کشورهای کره و ژاپن هم که ترجیح دادند به جای سفر به دیار لاله ها، به آماده سازی تیم های خود برای رقابتهای معتبر پیش در سال ۲۰۱۸ بپردازند.
در چنین تورنمنتی تیم شش نفره جودو ایران بازهم نتوانست عملکرد موفقی داشته باشد و جودوکاران ایران در سه وزن به لحاظ فنی نمایشی ضعیف داشتند و بازهم جور تیم ملی را مردانی کشیدند که در طول چند سال اخیر همین وظیفه را انجام می دادند.
بعد از سعید ملایی که با مبارزات خوب خود در تورنمنت های قبلی و رسیدن به مدال برنز، خود را تا رنکینگ دوم دنیا بالا کشیده، جواد محجوب هم بعد از ۱۵ ماه دوری به تاتامی بازگشت و اتفاقا مبارزات خوبی هم در وزن جدید به نمایش گذاشت و با یک برنز، بخش اعظمی از بار روانی مدال آوری جودو ایران را از دوش ملایی خارج کرد.
در مورد محجوب و وزن جدید باید اذعان داشت که هر چند در وزن ۱۰۰+ کیلوگرم چهره شناخته شده ای حضور نداشت، ولی نمی توان از عملکرد قابل قبولی محجوب یاد نکرد. نماینده کشورمان شاید به لحاظ «قد»ی از رقبای خود در این وزن پائین تر باشد، ولی با تکنیک خوب و قدرت بدنی بالا می تواند این نقیصه را جبران کرده و بعداز سالها خلا یک سنگین وزن مقتدر را برای کشورمان پرکند.
باید به صراحت عنوان کرد که جودویی را که محمد درخشان ۱۳ ماه قبل وعده بازگشت به روزهای خوش گذشته را برای آن داده بود، با ادامه این روند هرگز روزهای درخشان را نخواهد دید. در واقع از بین وعده های انتخاباتی رئیس فعلی فدراسیون، تقریبا هیچ بخشی عملی نشده است و جودو روی نوار شکست و ناکامی پیش می رود و دلخوش به تک برنزهای ملایی است.
مشخص نیست چرا پروژه انتخاب سرمربی خارجی در فدراسیون جودو یکساله شده و متولیان جودو که داعیه ارتباط خوب با فدراسیون جهانی و آسیایی دارند، هنوز موفق نشده اند یک مربی طراز اول را جذب کنند.
وقتی جودوکاران کشورمان بعد از یکسال حضوری مداوم در اردوها و رقابتهای معتبر، در تورنمنتی سطح پائین چون رقابتهای هلند، نمایش ضعیفی دارند، بدون شک نمی توان انتظار مدال در بازیهای آسیایی را داشت. اینکه جودوکاران ما در رنکنیگ بالا می روند، شاید برای عموم مردم که کمتر از این رشته اطلاع دارند، عملکرد خوبی باشد، ولی برای اهالی این رشته تنها توجیه ناکامی و شکست است.
حضور در مسابقات و صرفا کسب امتیاز حضور و یا پیروزی، به دلیل رقابت در تورنمنت های مختلف و جمع آوری همین خرده امتیازات، باعث صعود نمایندگان جودو ایران است و به لحاظ فنی ارزشی نخواهد داشت.
به هر حال اگر قرار است با چنین مبارزاتی جودوکاران ما برای بازیهای آسیایی آماده شوند و همین روند را طی کند، در فاصله نزدیک به ۱۰ ماه تا بازیهای ۲۰۱۸ جاکارتا، این هشدار را می دهیم که بازهم سرنوشتی شبیه به بازیهای ۲۰۱۴ در انتظار جودو ایران است!
منبع : مهر
